Sen..

Hayat, yastığa kafasını koyar koymaz uyuyan adama güzel. Benim ruh işlerim başlar gece olup da yatınca. Önce derin bir nefes alırım diyaframıma kadar, günün kirini atarım damarlarımdan. Vicdanımı yoklarım yerinde mi diye, bugün de yumuşak yeterince.. Mantığımın terazesini ölçerim, şaştıracak şeyler olmuş gene.. Benim dışında olanları düzeltmeye gücümün yetemeyeceğini kabul ederim bir kez daha. Örnek olmak dışında kimseyi değistiremem! Vücudumu hissederim, çok şükür bugün de sağlıklıyım.. Bugün de karnım tok, yediğim ve yedirdiğim her lokma alın terim. Yatağa girince yorulacak kadar da çalıştım..

Kalbimi dinlerken kapanır gözlerim. Bir köşesi hep kederli kalbim.. Eski günleri düşünürüm, hayatta (balkonda) salıncağında oturan o küçük kızı. Annesini yoklar uykuya düşmeden ruhu, elinde tespihi çoktan dalmış anacığı, dualarında kim var belli. Eski mahallemizi gezerim karanlıkta, evimizin bahçesine otururum.. Bir akrabamızın 'boyumca otları var' dediği zambakları koklarım. Ne ruhi körlük böyle bir güzelliğe 'ot' diyebilmek..

En son sana gelir ayaklarım, en güzel gülümsemem sana saklı, halim olmasa da. Ruhumun narini, nazlı kederi, kıymetlisi, yokluğunda değerlenmiş sevdası, iyi geceler sevgilim..