Hic dusundunuz mu hayatiniz boyunca kac kisiye dokunuyor, kac karakterle tanisiyor, kac cesit hikayeler ogreniyorsunuz.. Bu sorulari cogaltmak o kadar mumkun ki! Asil sorun butun bunlara nasil yaklasiminiz. Televizyon kanallari gibi beynimde o kadar cok olay ve fotograf mihlanmis ki bazen bu kalabalik beni yanliz birakmiyor. Siz su an otururken, mutfaginizi toplarken veya her ne yapiyorsaniz bir baskasi sizden cok daha kotu durumda veya inanilmaz bir luks icinde keyif suruyor.. Bu kadar ucurumun oldugunu bilmek vicdanimi rahatsiz ediyor..
Bes sene once buraya geldigimde cok gecmeden norvecce dil kursuna basladim. Sinifta hepimiz farkliydik. Bircok negro vardi, bunun disinda arap ve muslumanlar.. Yavas yavas tanidikca hikayeler de ogreniyordum. Evli olarak normal bir aile ile gelen benimle beraber 3-4 kisi vardi. Digerleri siginmaciydi! Ulkelerindeki savas, ekonomik problemler vb. sebeplerle Norvec`e siginma talep etmisler ve bu sekilde gelmisler...
Embaynes, dort cocuk annesi Eritre`den gelmis. O zamanlar dort sene once ailecek siginma talep etmisler ve iclerinden sadece o gelebilmis ingilizcesi yeterli oldugu icin. Dort seneden beri cocuklarini gormemis! Cocuklari okula gidememis babalariyla beraber yasiyormus. En buyuk oglu Uganda`ya kacmak zorunda kalmis ondan da bir sure Haber alamamisti. Norvecce kursunu da dort senedir hala bitirememis. Beyninin ne kadar mesgul oldugu gozlerinden o kadar belliydi ki. O gozleri hala unutamiyorum. Bir anne icin dort koca sene!
Dogum telasim, bebek derken kursa ara vermek zorunda kaldim. Ancak iki sene olmadan sinavi bitirdigimde o gozler hala ordaydi, dusunceli ve uzuntulu.. Dil ogretmenimiz Ester`in yardimlari sayesinde uc sene sonra kadar ailesinin yanina geldigini ogrendim. Bize uzakti yasadigi yer sonra karsilastigimizda sevincten aglamisti. Artik cocuklari okula baslamisti. Ama cocuklarinin gozlerindeyse yeni bir yerin korkusu vardi.. Dusunsenize bu sekilde yerlesen ailelerin cocuklari anne ve babalari disinda hicbir aile uyesiyle tanisamayacak. Su an calistigim kreste de bu sekilde siginmaci ailelerin bebekleri ve asla dedelerinin kucaginda oturamayacaklar..
Bu sekilde o kadar cok insan var ki burda her hikaye farkli bir iz.. Bir yanda guvenlik, yeni bir ulke diger yanda maneviyat ve ana kulturlerinden uzak yetisen yeni insanlar. Dunya nasil bir denge uzerine kurulu ki birileri surekli baskalarinin hayatlarini etkiliyor? Altin tahtinda hristiyanligi savunan Papa, muslumanlari ezbere kurallarla sevgisizlestiren din adamlari (!), duvara dua okuyan yahudiler......... Birakin birilerini hizaya sokmaya artik. Herkes once vicdanina baksin, kapisinin onunu temizlesin, elindeki yanindakiyle paylassin.. Aslinda hersey bu kadar basit, ellerimiz titremese yaparken...
