Bugun otobuste etrafa bakarken (etraf derken kardan gorunmeyen o etrafin aslinda yazin ne kadar yesil ve huzur verici oldugunu hayal etmekten bahsediyorum) bir gocmen olarak yerlisine nazaran acik kapatmak adina iki kati bir hayat maratonuna tabi oldugumu hissettim. Sosyal anlamda ogrenmeye calistiklarimin yaninda egitim ve is anlaminda da ne kadar cabalasam da onume koydugum hedeflerin sonu yok. Ehliyet kursu (ki buna ozel olarak deginecegimden emin olabilirsiniz!), is, norvecce-ingilizce dil gelistirme cabalari ve sinavlarina hazirlik, evisi (-ni hic saymiyorum asla bitmiyor cunku), ogluma ozel alan vs derken son iki gundur ne kadar yoruldugumu anladim. Karlarin erimeye baslamasiyla yol kenarlarina biriken kum ve cakil taslarinin beni sinir etmesi de ayri tabi. Karin romantikligine leke ve aci gercekler..
Temiz turkce konusmayi ozlemek de cabasi. Cunku her kelimede beynimde iki ses norvecce ve ingilizce arkadan eko yapiyor. Bilemedigim kelimelerin ruhsal cigirtisi da telefonumdaki ceviri programina atiyor elimi. Bu kadar otomatikligin sonunda robot olmaktan korkuyorum. Lucas`in robot oyununa en guzel eglence, anne robotlasti yihuuuu :)) Neyse civitmayin! Miller de olmasa da ingilizce calismalarimdan umudumu tamamen kesecektim. Dun krese gittigimde cocuklardan birinin agladigini duydum. Yani aglayan diger bir iki cocuga eslik ediyordu zannimca cunku yaklasti sesler cogaldi. Ve iste o an; agzinda emzik, aglamaktan kizarmis gozleriyle o karsimdaydi, Miller. Ingiltere`den is icin buraya gelmis ailenin en kucuk bireyi Miller. Agbisi dort yasinda ve diger bolumde, en buyukleri de ilkokulda. Simdi agbisi dort yasindaysa Miller`in yasini merak ettiniz biliyorum ama yasin ne onemi var? Onemli olan benim ona inancim. Bana saskin gozlerle aglamayi kesip kesmemek arasindaki bakislarla bakan Miller`in onune oturup `What`s up man! Are you ok?` dedim, basit ama etkili bir giris oldu. Sonuc, cocuk aglamayi kesip gulumsedi bana :) Cocuklar uzerinde rahatlatici ve otoriter bir etkim oldugunu hissediyorum. Bunu ilerleyen bolumlerde kullanabilirim belki (hayatimin yani)..
Yani su norvecliler illa dillerini ogretecek ya iki kelime konussaniz cocuk aglamayi birakacak, neyse ben kazandim agbisinden sonra bu da benim korumam altinda :) Tamam cocuk iki yasinda olabilir ama umut vaadediyor bana inanin...
Nerde kalmistik evet ben otobusten bakiyordum, yolculuk misafir ogrenci oldugum liseye ingilizce sinavina, deneme sinavi yani. Ilk sinavdan `0` (sifir, zero, null) almistim. Neyse benim notum gecerli degil zaten, hayatimda da ilk defa ingilizce analiz yazmisim. Yuksek not alsaydim doganin kanununu cignemis olurduk, gercege aykiri cunku, ihtimalin yuzdelerini capalamis olurduk. Bugun ku sinavim sanki daha iyi gecti. Yalniz burda ingilizceyi cok iyi ogrettikleri gercegini hazimsama donemime rastlamasaydi bu sinavlar daha mantikli notlar alabilirdim. Cunku cikista yeni dersim verildi, ingilizce roman okuyup analiz edilecek iki hafta icerisinde. Durmak yok yola devam :)
Okuldan sonra ehliyet icin yazili sinava calisarak bir saat beynimi corba yaptiktan sonra donus otobusune bindim ki bir saat ben servis disi. Uzerine de bir saat kreste calismak, iste bu medidasyon. Beni rahatlatan seylerin arasinda temizlik, orgu ormek ve 2-3 yas cocuklarla zaman gecirmek geliyor. Mutlaka deneyin.
Neyse okumam gereken seyler var, arada mola verip yazmaya calisirim. Acaba ben geceleri uyumasam mi? :) Hahha tamam sakaydi..
