Yine dopdolu bir yazdan sonra okulun acilmasindan bir gun once varabildik eve. Ozdere`de baslayan tatilimiz anne evi dinlenme tesislerinde tembellik yaparak devam etti. Edremit turumuz da son noktamiz oldu ki yillardir gormedigim arkadasim ve ailesiyle hasret giderdik ve bana cok iyi geldi. Akcay`a alici gozu ile baktim ve kesinlikle kok salinacak bir yer :)
Okullarin acilmasi, is, ulkemden gelen teror haberleri derken gectigimiz cuma gunu bir tanidigimin oglunun intihar haberi beni inanilmaz sarsti. Olum yirmi yasinda bir genci ailesiyle ayni evde gece koynuna almisti. Intihar psikolojisini anlamak, anlamaya calismak ucu gorunmeyen bir karanliga el uzatmak gibi ve bu bilinmezlik de yeterince urkutucu bence. Olum haberiyle beraber soylentiler de alip basini gitti. Ama butun bunlarin icinde mantikli bir ayiklama yaptigimizda uzun zamandir dusunceli ve icine kapanikmis ve intihardan bir gun once inanilmaz mutluymus. Kendince hayatiyla ilgili karari vermis ve buna inanmis demek. Butun detaylari yazmaya gerek yok sonuc onemli ve arkasinda kirik bir aile biraktigi kesin, cozumsuz ve cevapsiz. Butun kasabayi da bu olay yeterince sarsti. O kadar ki yarin yapilacak cenaze icin ailesi aciklama yapmak durumunda kaldi, kiliseye cok kisi gelecegi icin aile bireylerine yer ayrilmasinda oncelik taninmasi icin hassasiyet istediler.
Evet burda oldugu gun ya da ertesi gun cenaze yapilmiyor apar topar. En az bir hafta organizasyon, uzaktan gelenlere ve detaylara zaman veriyor. Bence mantikli bir uygulama. Ben de olsem apar topar yollanmak istemezdim, korkardim, bedenimin son defa da olsa evimde gecelemesini isterdim. Bu da vasiyetim olsun o zaman..
Cenaze yarin ve ben ilk defa hayatimda bir cenazeye katilmak durumunda kaliyorum. Bu tarz seylerde gerildim hep mumkun oldugunca konusmamaya calistim ama yarin yuzyuze gelecegim ve olur da annesiyle gozgoze gelirsek sacmalayacagim (umarim yapmam). Cenaze bitince belki nasil gectigini yazarim, bilmiyorum.
Bunun disinda butun hafta Lucas`in olum ile ilgili sorularini cevaplamaya calistim. `Anne olunce gulemez mi insan? Yemek yemez mi? Nereye gider? Neden yerin altinda tek basina? Biz de gitsek korkar dimi anne?` ve cocuk mantiginin duzlugunde, sadeliginde daha ne sorular.. Evet insan olunce gulemez, yiyemez, Allah`in yanina gider, yerin altinda son kez kendine ait yatagina girer ve uyumasina orda devam eder ve biz nerde oldugunu bilir istedigimiz zaman ziyaret edebiliriz vs vs..
Olum gerceginin etrafimizi sarmasiyla tr tatilimizi anlatmak su anki duygularimda buruk geldigi icin birkac fotograf eklemek daha dogru geliyor bana. Birbirinize iyi bakin ve kalp kirmayin, sevgiler..
Nå ferien er over og når jeg tenke på før tiden det er helt skremmenes at det gått 7 år her i Gaupne. Og hver eneste gang at det fram til Tyrkia det betyr mye meir for meg. Alle gode minnene er verd så mye. Jeg bare tenker at det er et opplevelse alt vi gjør og har i livet vårt. Slik blir vi vaksen og lære rett vei.
Her er et kort sum av ferien vår fra Tyrkia. Vi hadde bade masse med Lucas, gått i kjære byen min i Izmir, besøk vennene og ikke minst han fått smak den nydelig og saftig frukt figen. Den blir moden i august og det var jammen bra at vi fått tak i det :)
 |
| Izmir, Bornova Forum |
 |
| Balikesir, Akcay |
 |
| Sabahin erken saatlerinde gunu karsilayan kuslar telde sarki soylerlerken :) |
 |
| Uzun yillar sonra yedigim ve Lucas`in ilk kez tattigi yemis (incir).. |
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder